Ponieważ uczestnicy w wieku poniżej 18. roku życia mogą już uczestniczyć w działaniach EFS w latach 2014–2020, państwa członkowskie powinny najpierw rozważyć obecne praktyki krajowe w zakresie gromadzenia danych dotyczących nieletnich. W przypadku działań w ramach celów szczegółowych od (a) do (l), które nie są ukierunkowane na osoby najbardziej potrzebujące (Załącznik I do rozporządzenia ws. EFS+), wspólny wskaźnik produktu „Liczba dzieci w wieku poniżej 18. roku życia” faktycznie oznacza, że mikrodane są wymagane dla uczestników, którzy są nieletni. Wyjątkami są przypadki, w których „wspólne wskaźniki produktu można zgłaszać w oparciu o grupę docelową danej działalności”, np. gdy działalność jest skierowana wyłącznie do uczniów. Należy pamiętać, że wymagania dotyczące gromadzenia danych w przypadku nieletnich są takie same, jak w przypadku pozostałych uczestników. W przypadku działań w ramach celu szczegółowego (l) ukierunkowanych na najbardziej potrzebujących (Załącznik II do rozporządzenia ws. EFS+) i celu szczegółowego (m) (Załącznik III do rozporządzenia ws. EFS+) nie ma potrzeby gromadzenia danych indywidualnych, ponieważ wartości dla wszystkich wskaźników można określić na podstawie szacunków dokonanych przez beneficjentów. Należy pamiętać, że dane kontaktowe dzieci są niezbędne jedynie do skontaktowania się z nimi po wzięciu udziału w programie, w celu oceny, czy ich sytuacja uległa zmianie (tj. w przypadku wskaźników rezultatu). Dlatego niekoniecznie muszą one odnosić się do samych uczestników, lecz do przedstawicieli (np. rodziców lub opiekunów). Należy jednak pamiętać, że wymagany jest niepowtarzalny identyfikator osobisty, który pozwala na namierzenie każdej osoby i zawsze musi odnosić się do konkretnych uczestników. Jeżeli chodzi o ochronę danych osobowych, organy zarządzające powinny współpracować i być w kontakcie z krajowymi organami ochrony danych w celu ustalenia przepisów i zakresu gromadzenia wymaganych danych z monitorowania, w tym tych dotyczących małoletnich.
Answer